Zapewne każdy parafianin wie, że przy naszym kościele istnieje Koło Żywego Różańca, ale mało osób jest świadomych tego, jak wiele tej wspólnocie zawdzięczamy. Poprzez modlitwę i różnorodną pracę jej uczestnicy wspierają Kościół każdego dnia. Podczas wizytacji naszej parafii w lipcu 1999 r. bp Kazimierz Romaniuk nazwał kółka różańcowe „duszpasterskim pogotowiem ratunkowym” oraz „zapleczem modlitewnym parafii”.

Pierwsze Koło Żywego Różańca przy parafii św. Wincentego à Paulo zostało założone w 1928 roku przez ks. proboszcza Ludwika Wolskiego. Dzięki Bożemu błogosławieństwu oraz gorliwej pracy opiekunów wspólnota ta, po dziś dzień prężnie działa (poza okresem II wojny światowej). Obecnie istnieje 15 kół, co oznacza, że do wspólnoty należy i służy parafii 300 osób. Każdy posiada legitymację, która jest dowodem przynależności do Matki Bożej.

Koło Żywego Różańca to modlitewna grupa, która codziennie odmawia różaniec w ustalonej wcześniej intencji. Pierwszy człon nazwy wskazuje na wymiar rodzinny tego ruchu i faktycznie jego członkowie znają się, rozmawiają ze sobą, pomagają sobie wzajemnie, organizują także wspólne spotkania z okazji świąt.

Kształt wspólnoty jest ściśle związany z konstrukcją modlitwy różańcowej. Po zmianach wprowadzonych przez św. Jana Pawła II, jest 20 tajemnic różańca dotyczących życia Jezusa i Maryi. W związku z tym w ramach Koła Żywego Różańca powstają małe podgrupy, tzw. Żywe Róże, które składają się z 20 osób – tak, aby każda z nich odmawiała codziennie przynajmniej jedną tajemnicę różańca. Intencja codziennej osobistej modlitwy jest podawana przez księdza, który jest opiekunem wspólnoty (w naszej parafii jest to zawsze proboszcz) i jest zmieniana co miesiąc. Natomiast rozważaną tajemnicę i dziesiątkę różańca wyznacza podczas comiesięcznych „zmian” zelator Róży, czyli opiekun danej grupy. Przy tej zmianie wszystkim członkom przydziela się nowe tajemnice do odmawiania, w taki sposób, aby w jednej Żywej Róży były każdego dnia odmówione wszystkie tajemnice.

Dzięki temu – choć poszczególny członek Żywej Róży odmawia dziennie tylko jedną tajemnicę – każdego dnia rozważany jest cały różaniec, czyli wszystkie części i tajemnice. Przy dokonywaniu zmian zelator pilnie uważa, aby co miesiąc poszczególni uczestnicy mieli do rozważenia inną, kolejną tajemnicę, a gdy wie, że ktoś z pewnych powodów nie będzie w stanie odmawiać różańca, jest odpowiedzialny za przydzielenie tajemnicy tej osoby innemu uczestnikowi (który odmawia swoją oraz tę dodatkową). Oprócz zelatorów sprawujących opiekę nad poszczególnymi Różami, w naszej parafii zawsze jest także jedna osoba odpowiadająca za całą wspólnotę – od wielu lat funkcję tę pełni pani Jadwiga Kot.

Poza modlitwą, która wspiera Kościół, parafię i poszczególnych ludzi jej potrzebujących, członkowie wspólnoty mają wiele obowiązków, dzięki którym wspierają parafian poprzez działania praktyczne. O ich pracy charytatywnej piszemy poniżej. Wspólnota uczestniczy też w adoracji Najświętszego Sakramentu, w czuwaniu przy grobie Pańskim podczas Triduum Paschalnego, bierze czynny udział w procesjach. Kiedyś uczestnicy Żywego Różańca budowali także jeden z ołtarzy na Boże Ciało oraz organizowali wyjazdy do Łaźniewa na wczasy w połączeniu z rekolekcjami dla chorych.

Bardzo ważnym, a cichym i mało zauważalnym zadaniem członków jest codzienna opieka nad biednymi, chorymi, często starszymi, samotnymi ludźmi. Członkowie Żywego Różańca służą parafii również poprzez wsparcie materialne. Składki uczestników są przeznaczane między innymi na Msze święte w intencji księży w dniu ich imienin, dary dla Parafii w Wielki Czwartek, wsparcie seminarium duchownego naszej diecezji i wiele innych.

Większość członków Koła Żywego Różańca w naszej parafii to osoby starsze. To duży skarb, że ludzie w podeszłym wieku, mając za sobą wiele różnorodnych doświadczeń, doszli do umiłowania najbardziej podstawowych wartości życia, jakimi są służba Bogu i Kościołowi. Są także dla parafii wielkim świadectwem i modlitewnym wsparciem.

Z Żywym Różańcem nierozerwalnie związana jest organizowana parafialna pomoc charytatywna.

W parafii pod wezwaniem św. Wincentego à Paulo nie może nie być pracy charytatywnej. Już w 1918 r. istniała tzw. opieka parafialna, która – pod kierownictwem ks. proboszcza Wyrzykowskiego – niosła pomoc duchową i materialną potrzebującym. Potem ruch dobroczynny w naszej parafii przez długie lata opierał się o Trzeci Zakon Franciszkański, zainicjowany przez ks. Ludwika Wolskiego. Później ponownie powstały wyspecjalizowane opiekunki parafialne, których pracą przed długi czas kierowała s. Mieczysława Goździk, szarytka, całym sercem oddana osobom potrzebującym. Obecnie oparciem dla parafialnego koła Caritas jest Koło Żywego Różańca. Działania charytatywne były i są wspierane także przez licznych ludzi dobrej woli, skupionych wokół lokalnego kościoła.

Początkowo pomoc dotyczyła głównie ludzi chorych i cierpiących. Odwiedzano ich przy asyście księży i sióstr zakonnych oraz pomagano im w codziennych pracach. Opiekowano się nimi i otaczano troską modlitewną, prosząc o uzdrowienie. W związku z rosnącymi potrzebami, jak również trudną sytuacją komunistycznej rzeczywistości, postanowiono skupić się również na pomocy dla najuboższych z parafii. Obecnie działania parafialnego koła Caritas koncentrują się na kilku wydarzeniach.

Przed świętami Wielkiej Nocy sprzedawane są palemki, a przed Bożym Narodzeniem sianko. Uzyskane środki przeznaczane są na pomoc najbiedniejszym. Na tydzień przed Niedzielą Palmową blisko 25-osobowa grupa pań z Kół Żywego Różańca od rana do wieczora pracuje nad ozdobnymi i wykonanymi ręcznie palmami. Każda z pracujących ma wyznaczone zadanie. Przygotowanie tradycyjnych symboli Niedzieli Palmowej jest procesem pracochłonnym, który rozpoczyna się już w miesiącach letnich. Wtedy to zbierane są trzciny, które posłużą jako jeden z głównych elementów dekoracyjnych. Następnie członkinie Koła Żywego Różańca zbierają kolorowe wstążki, dzięki którym mogą przyozdobić swoje dzieła. Wraz z nadejściem wiosny zbierane są gałązki wierzby (popularne bazie). Urządzana jest też zbiórka bukszpanu i tui. Uzyskane materiały pozwalają na przygotowanie ok. 1000 wielkanocnych palemek. Podobnie jest także z siankiem, które zebrane przez członkinie wspólnoty stanowi bożonarodzeniowy symbol na blisko 800 stołach w parafii.

Sylwia Konopacka